6 ŞUBAT DEPREMİ...
Mukaddes Yücebağ

Mukaddes Yücebağ

Mukaddes Yücebağ / Şair, Yazar

6 ŞUBAT DEPREMİ...

05 Şubat 2024 - 19:56

O gün bir çok sokakların  adı yoktu artık. Kağıt gibi yerlere serilmiş binalar ile dolmuştu bir çok şehir. O gün sadece acı vardı, yangın düşmüştü ciğerlere..Soğuğun, yağmurun hiç bir hükmü yoktu. Sanki çaresizlik ilk defa O gün tecelli etmişti. Ne yaşadığına sevinebildin, nede nefes aldığına.. binlerce insan enkaz altında kalmışken yaşamak çokta anlamlı değildi. Yavrumm! Diye yankılanan annelerin çığlıkları,moloz yığınları arasındaki duyulan korku dolu 'beni kurtarın' diye gelen tiz çığlıklar, çaresizce tir tir  titreyerek bekleyişler, hiç bir gece öyle çaresiz öyle soğuk olmamıştı. 
Nasıl yaşamak gibi bir anlamı olacaktı ki hayatın..?
Peki,cebindeki bisküvi paketi ile çaresizce ağlayarak bekleyen amcaya enkaz altındaki çocuklarının öldüğü nasıl söylenirdi ki? Sahi nasıl unutulurdu,ölen kızının elini  enkaz başında bir saniye bırakmayan o baba...
Nice ocaklar söndü,nice çocuklar yetim öksüz kaldı, nice hayaller umutlar bitti gitti...
Bir annenin çocuğu üşümesin diye ördüğü atkı, bir kız çocuğunun günlüğüne yazdığı son yazı, nice şiirler, nice aşklar,umutlar yarım kaldı ..
Ne yüklemi vardı nede öznesi.Bütün kelimeler cümleler,kifayetsiz kaldı o geceye dair..
Yaşadığımız bu yıkım, büyük acılara tarifi imkansız olaylara yol açtı.
Onca acıya çaresizliğe rağmen, milletimiz yaşadığı bu yüzyılın afetine karşı dayanışma ruhu ile cevap verdi. 
Biz öyle bir milletiz ki, dünyada ki tek bir canlı üşüse biz ısınmayız.
6 Şubat depremi, milletin imkansızlıklara karşı imam gücünü,dayanışma gücünü ortaya çıkardı.
Yalnız değildik artık, kimi üzerindeki montu atkıyı çıkardı verdi kimi son kuruşuna kadar parasını paylaştı.Akın akın insanlar enkaz başlarına koştu.. Tek yürektik aynı bedenlerde çarpan.
6 Şubat depremi bize, her şeyin bir anda elimizden gidebileceğini, paranın malın mülkün sadece bekçisi olduğumuzu öğretti.
O gün hepimiz aynı ateş ile yandık, yanan aynı ateş başında ısındık. Kimsenin kimseden üstün olmadığını,
bir parça ekmeklede karnımızın doyabileceğini, küçücük bir alanda da uyunabileceğini, empatiyi, eşitliği,birliği,beraberliği öğretti..
Evet, 6 Şubat depreminin ardından korkuyla, acıyla geçirdiğimiz bir yıl geçti..
Yüzyılın afetinde, depremde kaybettiğimiz canların ruhu şad olsun. 
Hükmü şehit konumunda ki şehirlerimizin makamı Ali olsun. Rabb'im bir daha böyle büyük bir acı yaşatmasın.
Toprağımız sarsılmasın, yüreklerimiz yanmasın..

Bu yazı 3085 defa okunmuştur .

YORUMLAR

  • 0 Yorum