YO /Ğ/ RULMAK, OLMAKTIR…
Yorulmak; bitmek, tükenmek değildir.
Bitiyor, tükeniyor gibi olduğumuz zamanlar aslında, yoğrulduğumuz anlardır.
Farkına varmış olursak eğer, yorulmadan yoğrulmuyor insan.
En çokta ruhumuz yoruluyor, zihnimiz yoruluyor.
Ruh yorgunluğu, hayatın keşmekeşi içinde tüm benliğimizi sarıyor.
Yaşadığımız her olumsuz olay, bizleri en dipten vuruyor.
Her dibe vuruşumuz zihnimizi yormaya başlıyor.
Yorulan zihin tüm karmaşıklığına rağmen, en doğru, en akıllıca kararları almamızı sağlıyor.
Yorulurken, yoğrulmak diyorum buna.
Yoğrulmak hayat tecrübelerimizdir aslında.
O tecrübelerdir bizi biz yapan ve olmamız gereken insan olmamızı sağlayan.
Hayatta hiç zorluk yaşamayan kimse ne kadar bilebilir ki bunu?
Kolay elde edilen her şey, kolay kaybedilir.
Emek verilerek, mücadele edilerek, zorluklarla elde edilen her şey kalıcıdır, değerlidir.
Değerli olan da, değeriyle hep baki kalır.
Hayat tecrübelerimizi paylaştığımız insanların ruhlarında izler bırakabiliyorsak eğer, değerlerimizi yaşatabiliyoruz demektir.
Hayatı günübirlik yaşayan insanların ne iz bırakacak, ne de yol gösterici olacak değerleri olmaz.
Öylesine yaşanmış sıradan hayatlardır onlar. Yorulmadan, yoğrulmadan!
En büyük erdem; yorulurken, yoğrulmayı becerebilmek ve olmak adına hayatı tüm güzellikleriyle okuyabilmektir.
Hayatı okuyabilmek tecrübe gerektirir, öngörü gerektirir, gönülden olmayı gerektirir.
Gönülden yapılan her şey, insanın ruhuna en derinden işler.
Gönül sahteliği, menfaati, çıkar ilişkilerini barındırmaz içinde.
Gönül emektir…
Gönül, sevgiyle ilmek ilmek işlemek, en derinlerde hak ettiği yere erişmektir.
Eriştiği yüreklerde, bıraktığı izlerle ebediyen kalmaktır.
Selam olsun yorularak yoğrulanlara, yoğrularak olanlara…
SEVGİ, SAYGI ve HÜRMETLE…
YORUMLAR