''ELMASIN KANATLARI'NIN'' HİKAYESİ

“ELMASIN KANATLARI’NIN” HİKAYESİ

Biz bu işi yaparken esasında, toplumdaki farkındalığı arttırmak yerine, içimizdeki ‘beni’ fark ettik. Seneler önce dünya şampiyonu olmuş bir sporcu gazete sayfalarında küçük puntolarla kendine yer bulurken, bugün her mecrada yer alabiliyor. Radyo, televizyon, gazete ve dergi sayfalarıyla tabi sosyal medya hesaplarından kendinden bahsedildiğini fark ettikçe “ben şampiyonum” duygusunu derinden yaşamaya başlıyor. Tam tersi bir durumda, kendinden az bahsedilince, bir şeylerin ters gittiğini hissediyor. Yani gündemde kalmak için başarıyı sürekli hale getirmesi gerektiğini biliyor artık.
Farklı alanlara açılmaya başlıyor.

 
KENDİNİ SANATLA KEŞFEDEN ECE AYTAÇ’IN HİKAYESİ
Ece Aytaç, bir dansçı. Kendini fark ettikten sonra, içinde yeni cevherleri keşfetmeye başlıyor. Wheelchair Dance Project (Tekerlkeli Sandalye Dans Projesi) grubunun bir üyesi. Dalış sevdalısı. Seneler önce yüksekten düşme sonucu omurilik felçlisi olmuş. Dans, yüzme, soyal projeler derken, şimdi de yazarlığa gönül vermiş. Kaza ile kopan kanatlarına, “Elmas’ın Kanatları” isimli kitabıyla, yeniden sahip olmaya hazırlanıyor.
Kendi kelimeleriyle “Elmasın Kanatları’nın” hikayesi….
…” Ben hikayemi yazmaya çocukken kara verdim. ’Yazar olacağım’ derdim hep… Yazmaya hakkını verecek bir şey yaşadım. Hayatımın dönüm noktasıydı bu. Kağıda dökülenlerin kitap haline gelip, okunup, birçok hayata dokunmasını istedim. Asıl amacım, yaşadıklarımı paylaşarak herkesin başarabileceğini göstermek. Hayata ve onun parçası olan tüm güzellikleri, bakmayıp görürsek ne kadar şanslı olduğumuzu anlayabildiğimiz ve istediğimiz her neyse tam olarak inandığımız takdirde, başaramayacağımız hiçbir şey yoktur. Aldığımız her nefes bir mucize, şükür sebebidir. Her nefes yeni bir umut doğurur içinden. Hep buna inandım. Geçmişi silmemeliyiz, çünkü o bizi biz yapandır. Onu silmeden, inatla daha sağlam basmalı ve mücadele etmeliyiz. Hayatı hayat yapan bizleriz.
Bu kitapta elbette acı hikayelerde olacak. Hepsi birebir yaşanmışlıklar. Yolunuza kandil ışığı, gücünüze güç katıyor olursam ne mutlu bana. Hayat direnmektir, unutmayın. Unuttuklarım dışında her şey var burada. Elmasın kanatları her zaman uçmaya devam edecek. Tüm zorluklara rağmen…”
 
Ece ilk satırlarımda bahsettiğim figürlere kocaman bir örnek.
“ Üretmeliyim, içimde gizli beni bulmalıyım. Herkes beni duymalı. Beni duyanlar var..” diyenlerden oldu. Toplumun farkındalığını arttırmaya çalışıyoruz. Ve ben artık toplumun değil, bizlerin içimizdeki farklı yanımızı bulmaya ve değerimizi arttırmaya daha çok enerjimizi harcamamız gerektiğini düşünüyorum..
 
Sevgi ve sağlıkla kalın..
Ayhan AKTAŞ